آرتروز گردن ، دقیقاً همان چیزی است که به نظر می رسد – تخریب مفاصل، مهره ها و دیسک ها در بخش گردنی ستون فقرات که می تواند منجر به درد، التهاب و حتی اختلال شود.
این وضعیت معمولاً افراد بالای 50 سال را تحت تاثیر قرار می دهد و با افزایش سن بدتر می شود. بیش از 85 درصد از افراد بالای 60 سال به درجاتی از این بیماری مبتلا می شوند. علائم می تواند از درد و ناراحتی بسیار خفیف تا درد و سفتی شدید متغیر باشد و عوارض جدی مانند از دست دادن هماهنگی در صورت گرفتگی نخاع ممکن است رخ دهد.
هنگامی که استئوآرتریت گردن تشخیص داده شد، به احتمال زیاد از طریق ترکیبی از معاینه فیزیکی و آزمایش تصویربرداری، پزشک می تواند یک برنامه درمانی متناسب با محل آسیب، درجه انحطاط و علائم تنظیم کند. این می تواند به معنی دارو، فیزیوتراپی و/یا جراحی باشد.
علائم آرتروز گردن
برخی از افراد مبتلا به اسپوندیلوز گردن هیچ علامتی ندارند، اما بیشتر افراد حداقل مقداری ناراحتی را تجربه میکنند – معمولاً درد و سفتی مزمن. با پیشرفت این بیماری، علائم دیگری ممکن است ایجاد شود، به خصوص اگر اعصاب نخاعی یا نخاع درگیر شوند. این شامل:
- گردن درد که با فعالیتی که در حالت ایستاده فرد انجام می شود بدتر می شود
- گردن درد که به بازو یا شانه می رسد
- بی حسی، گزگز و ضعف در بازوها، دست ها، انگشتان، پاها یا پاها
- ضعف در پاها، مشکل در راه رفتن، از دست دادن تعادل
- از دست دادن کنترل مثانه یا روده
- صدای ساییدن در گردن هنگام حرکت
- سردرد
آرتروز گردن همچنین می تواند بر خواب و توانایی کار یا انجام فعالیت های معمول روزانه تأثیر بگذارد و می تواند منجر به برخی شرایط ناتوان کننده و اغلب دائمی شود.
یکی از آنها تنگی نخاعی است که در آن استئوفیت ها (خارهای استخوانی) در داخل مهره ها رشد می کنند و مسیر مهره ها را برای نخاع تنگ می کنند. علائم می تواند شامل درد ارجاعی یا درد تیراندازی در بازوها و پاها (رادیکولوپاتی)، ناتوانی در راه رفتن با سرعت تند و مشکلات در مهارت های حرکتی ظریف باشد.
دلایل و عوامل خطر
استئوآرتریت زمانی ایجاد میشود که غضروف خراب شود یا آسیب ببیند. گاهی اوقات این امر باعث تحریک رشد برآمدگیهای استخوانی در امتداد لبهها به نام خار استخوان (استئوفیت) میشود. با بالشتک نازک تر، مهره ها نیز به یکدیگر نزدیک می شوند و فضای کمتری برای اعصاب نخاعی که از نخاع خارج می شوند باقی می ماند.
اعتقاد بر این است که علت اصلی این تغییرات ساییدگی و پارگی ساده ساختارهای ستون فقرات گردنی است که در طول زمان اتفاق می افتد. با افزایش سن، دیسک ها شروع به خشک شدن می کنند و باعث صاف شدن آنها می شود.
عوامل دیگری که می توانند در آرتروز گردن نقش داشته باشند عبارتند از: آسیب، شغل یا سرگرمی که نیاز به حرکات مکرر زیاد دارد یا بلند کردن اجسام سنگین که به ستون فقرات گردنی فشار وارد می کند و اضافه وزن. همچنین ممکن است یک جزء ژنتیکی وجود داشته باشد، و حتی سیگار کشیدن با افزایش گردن درد مرتبط است
درمان آرتروز گردن
هدف اولیه درمان استئوآرتریت گردن، تسکین درد، جلوگیری از فشرده شدن عصب و بازگرداندن عملکرد است، اما هیچ رویکردی برای همه وجود ندارد. اگر آرتروز گردن در شما تشخیص داده شود، برنامه درمانی شما از اجزایی تشکیل می شود که به طور خاص علائم شما و سایر عوامل فردی را هدف قرار می دهد.
گفته می شود، گزینه های درمانی شامل استراحت و بی حرکت کردن گردن با بریس است. داروهایی مانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) و مسکن های غیر مخدر یا تزریق کورتیکواستروئید اغلب توصیه می شود.
برای استئوآرتریت شدید گردن، شل کننده های عضلانی یا مسکن های مخدر نیز ممکن است تجویز شود. برای برخی افراد، داروهای ضد تشنج ممکن است درد آسیب عصبی را کاهش دهند. داروهای ضد افسردگی نیز ممکن است مفید باشند.
فیزیوتراپی، از جمله کشش گردن، درمان سرد یا گرم، و تمرینات کششی و تقویتی برای گردن و شانه ها و ماساژ درمانی نیز بخش مهمی از برنامه درمانی هستند.
روشهای جراحی احتمالی ممکن است شامل برداشتن استخوان، خارهای استخوانی یا بافت دیسکی باشد که ممکن است اعصاب نخاع را تحت فشار قرار دهد.
کلمات مرتبط :