فلج صورت با فلج بل وضعیتی است که باعث ضعف یا فلج ناگهانی و موقتی عضلات صورت می شود. زمانی اتفاق می افتد که عصب صورت که عضلات صورت را کنترل می کند، ملتهب یا فشرده می شود. علت دقیق فلج بل ناشناخته است، اما اعتقاد بر این است که با عفونت های ویروسی، مانند ویروس هرپس سیمپلکس، و همچنین ممکن است با اختلالات خود ایمنی مرتبط باشد.
علائم فلج بل شامل افتادگی پلک یا گوشه دهان، آبریزش دهانی، از دست دادن چشایی، مشکل در بیان حالت چهره و حساسیت به صدا در یک گوش است. شروع علائم معمولاً ناگهانی است و می تواند در 48 ساعت اول به سرعت بدتر شود.
اکثر افراد مبتلا به فلج صورت در عرض سه تا شش ماه بدون درمان به طور کامل بهبود می یابند، اما برخی ممکن است عوارض طولانی مدتی مانند ضعف دائمی صورت، حرکات غیرارادی عضلات یا مشکل در صحبت کردن را تجربه کنند. گزینه های درمانی ممکن است شامل داروهایی مانند کورتیکواستروئیدها و داروهای ضد ویروسی و همچنین فیزیوتراپی و اقدامات حمایتی مانند قطره چشم یا تمرینات صورت باشد.
علائم فلج صورت
علائم فلج بل معمولاً به طور ناگهانی ظاهر می شود و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- افتادگی یا ضعف صورت در یک طرف صورت
- مشکل در ایجاد حالات چهره، مانند لبخند زدن یا بستن چشم از یک طرف
- آبریزش آب دهان یا مشکل در خوردن یا آشامیدن
- از دست دادن حس چشایی
- افزایش حساسیت به صدا در یک گوش
- سردرد
- درد یا ناراحتی در اطراف فک یا پشت گوش
- مشکلات چشمی مانند خشکی، اشک ریزش زیاد یا ناتوانی در بستن یک چشم
شروع علائم معمولاً ناگهانی است و ممکن است در 48 ساعت اول به سرعت بدتر شود. در موارد نادر، هر دو طرف صورت ممکن است تحت تاثیر قرار گیرد. اگر هر یک از این علائم را تجربه کردید، مهم است که فورا به پزشک مراجعه کنید. درمان زودهنگام می تواند به بهبود شانس بهبودی کامل کمک کند.
علت فلج صورت
علت دقیق فلج بل به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که با عفونت های ویروسی، مانند ویروس هرپس سیمپلکس، و همچنین ممکن است با اختلالات خود ایمنی مرتبط باشد.
هنگامی که عصب صورت که ماهیچه های صورت را کنترل می کند ملتهب یا فشرده می شود، می تواند منجر به شروع ناگهانی علائم فلج بل شود. عفونت های ویروسی مانند ویروس هرپس سیمپلکس، ویروس هرپس زوستر و ویروس اپشتین بار با فلج بل مرتبط هستند. این ویروس ها می توانند باعث التهاب عصب صورت شوند و به پوشش محافظ اطراف آن آسیب برسانند و منجر به علائم فلج بل شوند.
اختلالات خودایمنی، که در آن سیستم ایمنی بدن به بافت های خود حمله می کند، ممکن است یکی از عوامل موثر در برخی موارد فلج صورت باشد. التهاب ناشی از اختلالات خودایمنی می تواند به عصب صورت آسیب برساند و منجر به فلج صورت شود.
سایر عواملی که ممکن است خطر فلج بل را افزایش دهند عبارتند از بارداری، دیابت، عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی و قرار گرفتن در معرض هوای سرد. با این حال، در بیشتر موارد، علت دقیق فلج بل ناشناخته باقی مانده است.
درمان فلج صورت
اگرچه اغلب مبتلایان بدون درمان در عرض سه تا شش ماه به طور کامل بهبود می یابند. با این حال، درمان ممکن است به تسریع روند بهبودی و کاهش علائم کمک کند. گزینه های درمانی برای فلج بل عبارتند از:
داروها: کورتیکواستروئیدها، مانند پردنیزون، می توانند به کاهش التهاب و تورم عصب صورت کمک کنند. داروهای ضد ویروسی مانند آسیکلوویر نیز ممکن است برای درمان عفونت های ویروسی مرتبط با فلج بل تجویز شود.
مراقبت از چشم: قطره یا پماد چشمی ممکن است برای کمک به محافظت از چشم در سمت آسیب دیده تجویز شود، زیرا افراد مبتلا به فلج بل ممکن است در بستن چشم خود دچار مشکل شوند که می تواند منجر به خشکی و تحریک شود.
فیزیوتراپی: تمرینات صورت یا ماساژ ممکن است به بهبود قدرت و کنترل عضلات کمک کند و از آتروفی عضلانی جلوگیری کند.
جراحی: در موارد نادر، ممکن است جراحی برای رفع فشار یا ترمیم عصب آسیب دیده صورت توصیه شود.
فیزیوتراپی فلج بل
فیزیوتراپی می تواند بخش مهمی از برنامه درمانی فلج صورت باشد. هدف فیزیوتراپی کمک به بهبود قدرت و کنترل عضلانی، جلوگیری از آتروفی عضلانی و بهبود عصب صورت است.
برخی از تکنیک های فیزیوتراپی که ممکن است برای درمان فلج بل استفاده شوند عبارتند از:
تمرینات صورت: تمرینات خاصی را می توان برای تقویت ماهیچه های ناحیه آسیب دیده صورت، بهبود تقارن صورت و تقویت کنترل صورت انجام داد که فیزیوتراپیست به بیمار آموزش می دهد.
ماساژ: تکنیک های ماساژ ملایم را می توان برای تحریک جریان خون در ناحیه آسیب دیده، کاهش تورم و بهبود عملکرد عضلات استفاده کرد.
تحریک الکتریکی: از تحریک الکتریکی می توان برای کمک به فعال کردن و تقویت عضلات صورت و تقویت بازسازی عصبی استفاده کرد.
گرما و سرما درمانی: گرما یا سرما درمانی را می توان برای کاهش درد، تورم و التهاب در ناحیه آسیب دیده استفاده کرد.
بیوفیدبک: بیوفیدبک تکنیکی است که از حسگرهای الکترونیکی برای اندازه گیری فعالیت عضلانی و ارائه بازخورد به بیمار استفاده می کند. این می تواند به بهبود کنترل عضلات و بهبود عصب صورت کمک کند.
مقالات مرتبط :
بهترین فیزیوتراپی تهران
فیزیوتراپی طرف قرارداد با بیمه ایران
فیزیوتراپی پس از تعویض مفصل ران
فیزیوتراپی برای خار پاشنه در ونک
فیزیوتراپی طرف قرارداد با بیمه آسیا
فواید فیزیوتراپی برای کمردرد مزمن