پارگی مینیسک زانو یک آسیب شایع زانو است که زمانی رخ می دهد که مینیسک، یک قطعه غضروف C شکل در مفصل زانو، پاره شود. منیسک به عنوان ضربه گیر عمل می کند و به توزیع وزن در سراسر مفصل زانو کمک می کند.
درد در مفصل زانو، به ویژه هنگام خم شدن زانو ، تورم و سفتی در زانو و ناتوانی در خم و راست کردن زانو از مهم ترین علائم این آسیب است.
درمان پارگی منیسک به شدت آسیب بستگی دارد. پارگی‌های جزئی ممکن است با استراحت، یخ، فشرده‌سازی و افزایش ارتفاع (روش RICE) و فیزیوتراپی درمان شوند. پارگی شدیدتر ممکن است نیاز به جراحی برای ترمیم یا برداشتن قطعه پاره شده مینیسک داشته باشد. در برخی موارد، زانوبند یا عصا نیز ممکن است برای کمک به ثبات و کاهش تحمل وزن بر روی زانوی آسیب دیده توصیه شود.
علائم پارگی مینیسک زانو
- درد در مفصل زانو، به خصوص هنگام چرخش یا خم شدن زانو.
- تورم و سفتی در زانو.
- شنیده شدن صدا از زانو هنگام حرکت دادن آن
- مشکل در صاف کردن یا خم کردن زانو.
- قفل کردن زانو
- مشکل در ایستادن از حالت نشسته
- احساس بی ثباتی در زانو
- محدود شدن دامنه حرکات زانو
- تشدید درد هنگام راه رفتن و انداختن وزن بر روی پای آسیب دیده
دلایل پارگی مینیسک زانو
تروما: چرخش ناگهانی یا ضربه مستقیم به زانو می تواند باعث پارگی منیسک شود. این یکی از علل شایع پارگی مینیسک در ورزشکاران است، به ویژه در ورزشکارانی که ورزش هایی را انجام می دهند که شامل پریدن یا تغییر جهت ناگهانی است، مانند بسکتبال یا فوتبال.
دژنراسیون مرتبط با افزایش سن: با افزایش سن، مینیسک می‌تواند ضعیف‌تر و مستعد پارگی شود، حتی با انجام فعالیت‌های عادی مانند راه رفتن یا ایستادن از حالت نشسته.
استرس مکرر: خم شدن، پیچ خوردن یا چمباتمه زدن مکرر می تواند به مرور زمان باعث ساییدگی و پارگی منیسک شود و منجر به پارگی شود.
مکانیک بدن ضعیف: تراز یا مکانیک غیر طبیعی اندام تحتانی می تواند فشار بیشتری را بر روی مفصل زانو و منیسک وارد کند و خطر پارگی را افزایش دهد.
چاقی: اضافه وزن یا چاقی می تواند فشار بیشتری را روی مفصل زانو وارد کند و آن را مستعد آسیب دیدگی کند.
ژنتیک: برخی از افراد ممکن است با منیسک شکننده تر یا غیرطبیعی به دنیا بیایند که آنها را مستعد پارگی می کند.
توجه به این نکته مهم است که پارگی مینیسک در هر فردی، صرف نظر از سن یا سطح فعالیت ممکن است رخ دهد، و علت خاص پارگی ممکن است همیشه مشخص نباشد.
درمان پارگی مینیسک زانو
درمان پارگی منیسک زانو به اندازه، محل و شدت پارگی و همچنین سن، سطح فعالیت و سلامت کلی فرد بستگی دارد. گزینه های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
استراحت، یخ، فشرده سازی و ارتفاع (RICE): این ممکن است برای پارگی های جزئی برای کاهش درد و تورم توصیه شود.
فیزیوتراپی: ورزش می تواند به تقویت عضلات اطراف زانو و بهبود دامنه حرکتی کمک کند. فیزیوتراپی نیز ممکن است پس از جراحی برای کمک به تسریع بهبودی و جلوگیری از آسیب های بعدی مفید باشد.
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): این داروها می توانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند.
زانوبند: زانوبند ممکن است به حمایت و ثبات مفصل زانو کمک کند.
تزریق کورتیکواستروئید: ممکن است برای کمک به کاهش درد و التهاب در مفصل زانو استفاده شود.
جراحی: اگر پارگی شدید باشد یا علائم قابل توجهی ایجاد کند، ممکن است جراحی برای ترمیم یا برداشتن قسمت آسیب دیده منیسک توصیه شود. در برخی موارد، مینیسک ممکن است با استفاده از بخیه یا تکنیک های دیگر ترمیم شود. در موارد دیگر، ممکن است لازم باشد قسمت آسیب دیده برداشته شود.
برنامه درمانی خاص به شرایط خاص فرد بستگی دارد و باید با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی صحبت شود. به طور کلی، پارگی های جزئی مینیسک ممکن است به درمان محافظه کارانه پاسخ خوبی بدهد، در حالی که پارگی های شدیدتر ممکن است برای نتایج مطلوب نیاز به جراحی داشته باشد.
فیزیوتراپی پارگی مینیسک زانو
فیزیوتراپی بخش مهمی از درمان پارگی مینیسک زانو است، چه فرد تحت عمل جراحی قرار گیرد یا نه. یک فیزیوتراپیست می تواند به طراحی یک برنامه ورزشی که مخصوص نیازها و اهداف فرد است کمک کند و می تواند به بهبودی کمک کند.
تمرینات دامنه حرکتی: این تمرینات به بهبود انعطاف پذیری مفصل زانو و کاهش سفتی کمک می کند. آنها ممکن است شامل تمرینات ساده مانند خم شدن زانو، پمپاژ مچ پا، و اسلاید پاشنه باشند.
تمرینات تقویتی: تمرینات تقویتی به ساخت ماهیچه های اطراف مفصل زانو کمک می کند، که می تواند به بهبود ثبات و کاهش خطر آسیب در آینده کمک کند. اینها ممکن است شامل تمریناتی مانند اسکات، پرس پا، و استپ آپ باشد.
تمرینات تعادل و حس عمقی: این تمرینات به بهبود تعادل و آگاهی فرد از وضعیت بدن خود کمک می کند که می تواند به کاهش خطر سقوط و آسیب مجدد کمک کند. نمونه هایی از این تمرینات عبارتند از: ایستادن تک پا، تمرینات تخته تکان و لانژهای جانبی.
روش های ضددرد: فیزیوتراپیست‌ها ممکن است از روش های مختلفی مانند گرما یا یخ، اولتراسوند، تحریک الکتریکی و ماساژ برای کمک به کاهش درد، تورم و بهبود بهبود بافت استفاده کنند.
تمرینات عملکردی: تمریناتی که فعالیت های روزانه یا حرکات ورزشی خاص را شبیه‌سازی می‌کنند، می‌توانند به فرد کمک کنند تا تحرک عملکردی خود را بازیابد و به فعالیت‌های عادی خود بازگردد.
بیشتر بخوانید :
فیزیوتراپی طرف قرارداد با بیمه ایران
فیزیوتراپی پس از تعویض مفصل ران
فیزیوتراپی برای خار پاشنه در ونک